โลกคือการดีไซน์ครับ ดังนั้นผมเลยจะทุ่มเทและให้ความสำคัญกับการดีไซน์มากๆ ไม่ว่าจะเป็นบ้าน โรงแรม หรือตึกที่สร้างขึ้น แต่ตึกที่ผมซื้อครั้งแรกในชีวิต ที่ตั้งอยู่ตรงทางเข้า RCA กลับเป็นตึกที่ผมยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวผมเลย เรียกง่ายๆ ว่าสไตล์ขัดกับตัวเองสุดๆ จนขนาดแค่ขับรถผ่านไปเห็นก็ถอนหายใจใส่แล้ว แต่พอได้เอาตึกนี้มาใช้ประโยชน์ ปรับเป็นศูนย์พักคอยตันปัน ได้ใช้มันช่วยเหลือชีวิตคนอื่นเป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตผม มันกลับเป็นตึกที่ผมภูมิใจที่สุด และรู้สึกว่ามันเป็นตึกที่หล่อที่สุดในชีวิต จนตอนนี้ไม่ใช่แค่เปลี่ยนใจไปชอบแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นรักเลยครับ เรียกว่าเดี๋ยวนี้แค่ขับรถผ่านผมก็ยิ้มทุกครั้งที่มองเห็นแล้ว
ก็เหมือนคนนั่นแหละครับ ถ้าเราไม่ชอบ ต่อให้ดูดีแค่ไหนก็มองว่าไม่สวย แต่ถ้าเราชอบ ต่อให้คนอื่นมองว่าขี้เหร่ยังไงก็ดูสวยสำหรับเรา
นี่แหละที่เขาว่าถ้าใจได้อะไรก็ได้ครับ
Search